İnsanlar sadece iki yakayı bir araya getirmek için mücadele etmekle kalmıyor, aynı zamanda başka bir acil sorunla da boğuşuyorlar - zaman eksikliği. Küresel ekonomi giderek daha rekabetçi ve talepkar hale geldikçe, bireyler kişisel ve profesyonel yaşamlarını dengelemeyi her zamankinden daha zor buluyor.

Ekonomik kriz, şirketlerin küçülmesi ve çalışanların sürekli işten çıkarma tehdidiyle karşı karşıya kalmasıyla iş güvencesizliğinde artışa yol açtı. Bu, bireylerin daha azıyla daha fazlasını yapmasının beklendiği bir fazla çalışma kültürü yarattı. İşçiler, sadece işlerini sürdürmek için ek sorumluluklar almaya ve daha uzun saatler çalışmaya zorlanıyor. Sonuç olarak, kişisel zaman birçok kişinin karşılayamayacağı bir lüks haline geldi.

İş taleplerine ek olarak, ekonomik krizin de yaşam maliyeti üzerinde önemli bir etkisi oldu. Günlük temel ihtiyaçların fiyatları fırlayarak bireylerin mali durumlarını zorladı. Sonuç olarak, insanlar geçimlerini sağlamak için birden fazla işte çalışmak veya fazla mesai yapmak zorunda kalıyor. Bu, boş zaman etkinlikleri veya sevdiklerinizle kaliteli zaman geçirmek için çok az veya hiç zaman bırakmaz.

Ayrıca ekonomik kriz, bireylerin zihinsel ve duygusal iyilik halini de etkilemiştir.