Yaşlılık, Allah ömür verdi ise kaçınılmaz bir durum. Yaşlandığınız zaman ve özellikle elden ayaktan düştüğünde kimse size ilgi göstermiyor. Bakıp büyüttüğünüz çocuklarınız bile size bakmak istemiyor. Bu yüzden çok daha fazla yaşlı insan yalnız başına veya huzurevlerinde yaşamak zorunda kalıyor. BU süreçte de çocuklarının kendisini ziyaret etmesini bekliyor. Bir arkadaşım çocukları bakmayınca huzurevine gitti. Emekli öğretmen olan bu arkadaşım aldığı emekli maaşının tamamını huzurevine verdiği için elinde beş kuruşu bile kalmıyordu. Birlikte çalıştığımız arkadaşlar sırayla yanına gidiyor ve ona elimizden geldiği kadar yardımcı oluyorduk. Çocuklarından şikayet ediyordu. Gelmediklerini, maddi-manevi hiçbir yardımda bulunmadıklarını ve torunlarını çok özlediğini söylüyordu.

Huzurevinde hastalandı. Arkadaşlarla toplanarak gittik. Hastaneye götürdük. Çocuklarına da haber vermişlerdi. Buna rağmen çocukları gelmedi. Biz ilgilendiğimiz için ve işleri oluğu için gelemeyeceklerini söylediler. Arkadaşımız iki aylık bir süreçten sonra tedavi olduğu hastanede vefat etti. Memleketi olan Nazilli’de toprağa verildi. Cenazeye çocukları da katıldı ve bizim babalarını yanlış hastaneye ve doktora götürdüğümüzü söyleyerek sitem ettiler. Ne diyeceğimizi şaşırdık. İnsan ömrü uzadıkça yaşlı sayısı artmaya başladı ve ortaya çeşitli sorunlar çıktı. Yaşlı kişiler güngörmüş geçirmiş, deneyimli, kendisiyle ilgilenilmesini ve zaman ayrılmasını isteyen kişilerdir. Hangi yaşlı kişi kendi deneyimlerinden yararlanılmasını istemez. Elbette onların hem sözlerinin dinlenmesini hem de çevrelerinden ilgi ve şefkat istediklerini unutmamak gerekir. Nedense insanlar bir gün kendilerinin de yaşlanacağını ve bakıma muhtaç olacaklarını unutuyorlar.  Başkalarına gösterdiğimiz sevgiyi, saygıyı, anlayışı öncelikle anne ve babamıza göstermeliyiz Hemen hemen bildiği şu esprinin doğruluk payı vardır: “İki kızın varsa sigortalısın, ortada kalmazsın. Bir kızın, bir oğlun varsa Bağkurlusun, oğlun bakmazsa kızın bakar. İki oğlun varsa yeşil kartlısın. Devlet bakarsa ne ala, bakmazsa Allah rahmet eylesin”. Yaşlılarımız bizim emanetimiz ve imtihanımızdır. Yaşlılara bakmak birinci derecede kendi çocuklarının görevidir bunu unutmayalım.