DEMOKRAT Gazetesi dün 10 bininci sayısı ile okuyucuları ile buluştu. Kolay değil yaklaşık 35 yıldır DEMOKRAT, okuyucularına ulaşıyor. DEMOKRAT’ın dünkü sayısında çalışma arkadaşlarım bana da yer vermiş. ‘SON MOHİKAN’ başlığı ile verdikleri haberde Balıkesirspor’u son dönemde takip eden tek foto muhabiri demişler benim için. Aslında Balıkesirspor için böyle bir haber ile anılmaktansa eskiden olduğu gibi birçok meslektaşım ile kale arkasında Balıkesirspor’un başarısını görüntülemek için çaba sarf ediyor olmak daha güzel, daha anlamlı.

Ancak benim bu şekilde haber olmam, kırmızı beyazlı sevdanın geldiği nokta da ki içler acısı halini anlatıyor. Bir zamanlar tribünlerinde yer bulunamayan, stada girebilmek için erken saatlerde stat kapılarının önünde yoğunlaşan taraftarlar, protokol tribününde yer sorunlarının yaşandığı, maddi ve manevi desteğin fazlası ile verildiği dönemlerden gelinen noktada yalnız bir Balıkesirspor!

Şehrin markası her geçen gün eriyor. Süper Lig’den düştükten sonra 1. Ligde tutunmaya çalışan, her geçen sezon tuttuğu daldan bir parmağı ayrılan, dönemin yöneticilerinin pansuman ile tutunmaya çalıştığı ama göz göre göre 2. Lige yola çıkan, bunu engellemek için hiçbir önlem alınmayan Balıkesirspor, bugün gelinen noktada 2. Ligde maddi sıkıntının dışında manevi desteğe de hasret kalmış durumda.

Tribünde taraftar yok. Protokol zaten yok. Yönetim kaderi ile baş başa bırakılmış. Sahada hakem şehrin sahipsiz markasını istediği gibi doğruyor. Kırmızı beyazlı takımın hakkını savunan yok. Gazeteci arkadaşlar kötü gidiş sonrası takımdan uzaklaşmışlar..

Böyle giderse yolun sonu önce 3. Lig sonrasında ise amatör lig. Biz bu filmi daha önce görmüş ve çok iyi yaşamıştık. O bataklıktan çıkmak çok zor. Şehrin sınıf atladığı bir dönemde futboldaki markasının sınıf düşmesi şehrin ayıbı olsa gerek. Çok geç olmadan önlem almalı, kötü gidiş durdurulmalı ve çıkışa geçmeliyiz.

Yoksa, kale arkasında onlarca foto muhabiri arkadaşım da olsa amatöre gidiş durdurulamaz!.