Oyun, sadece boş zaman etkinliği değildir. Düşünme, öğrenme kendini ifade etme aracıdır. Oyun, çocuk için bir ihtiyaçtır. Oyun bir eğlencedir. Çocuk oyun oynarken özgürdür. Oyun, dikkati, hareketi, cesareti artırır. Her çocuk büyüklerine "Küçükken hangi oyunları oynardınız?" diye sorar. Dokuztaş, körebe, beştaş, çelik - çomak, misket, uzun eşek, mendil kapmaca, topaç, istop, ip atlama, yumurta dövüştürme, kulaktan kulağa oynadıkları oyunlardan bazılarıdır.

Eskiden her mahalle bir futbol takımı kurardı. Her çocuğun renkli renkli misketleri olurdu. Eskiden oynanan misket (bilez), saklambaç hala oynanan oyunlardandır. Geçmişten günümüze sadece oyunların tarzları kalırken, kullanılan malzemeler değişmiştir. Bezlerle yapılan bebeklerin yerini plastik bebekler, tellerden, tahtadan yapılan arabaların yerine pilli arabalar yapılmıştır. Dalya, beştaş gibi oyunların yerine ise bilardo ve bowling oynanmaktadır. Çamurdan oyuncaklar yapılırken, şimdi hamurdan oyuncaklar yapılıyor. Eskiden çocuklar sabahtan akşama kadar sokakta oynardı. Günümüzde çocuklar kentleşme arttığı için, oyun oynanacak alan kalmadığı için evlerinde oynamaya başladılar. Bu nedenle sokak oyunlarının yerini (evde oynandığı için) bilgisayar oyunları aldı. Artık günümüzde oyun denince aklımıza bilgisayar oyunları geliyor. Geçmişte oynanan çocuk oyunlarında arkadaşlık ortamı sağlanırdı. Günümüzde oynanan bilgisayar oyunları çocukları birbirinden uzaklaştırıyor. Arkadaş ilişkilerinin zayıflamasına neden oluyor.