Arzuhalci mesleği zamanla yok olup gitmiştir. Yıllar ve zaman çabuk geçerken bu süreçte birçok mesleklerde yok olmaya devam etmektedir.

Arzuhâlcilik nedir? : Arzuhâlci, ücret karşılığında mektup, dilekçe vs. yazan kişidir. Bu kişiler eskiden adliye veya belediye gibi devlet dairelerinin yakınında, köşe başlarında, özellikle bizim hükümet binasının yanında, (eskiden adliye o bina da idi) halkın dilekçelerini, mektuplarını yazmak için bir daktilo, bir masa ve sandalye oturup beklerlerdi. Arzuhalcilik, geçmiş yıllarda karlı ve geçerli bir meslekti. Osmanlılarda arzuhalcilik bir teşkilata bağlı olarak, resmi müsaade ile yapılırdı. Arzuhalcinin yegâne sermayesi küçük bir masa ile bir kaç divit veya kamış kalem, bir miktar kâğıt, zarf ve kurutma tozundan ibaretti.

Genellikle bunlar güngörmüş, namuslu, hukuki meseleleri iyi bilen, ihtiyar halkın sempatisini kazanmış kişilerdi. Halkın her çeşit ihtiyacına cevap veren arzuhalcilerde, bazen acelesi olanlar için hazır yazılmış mektuplar bulunurdu. Bugün eski divitler yerine daktilolar kullanan arzuhalcilere, Hükümet Konağı ve vergi Daireleri yakınlarında nadir de olsa rastlamak mümkün.

Etimoloji: Arz-ı hâl Arapça kökenli bir kavramdır ve "hâlini anlatma" anlamına gelir. Bu kavramdan türeyen arzuhâl sözcüğü ise dilekçe anlamına gelir.

Tarihçe: Osmanlı'da arzuhâlcilik bir teşkilata bağlı olarak resmi müsaade ile yapılırdı. 1762'de padişah fermanı ile başlayan arzuhalcilik 1865'te çıkarılan bir başka yasa ile sona erdirildi ancak uygulanmaya devam edildi.

Günümüzde, 2004 yılında arzuhalcilik hakkında avukatlık yasasının 63. maddesine binaen açılan bir dava sonrası, kişinin kendisi veya avukatı haricinde adına kimsenin dilekçe yazamayacağı, arzuhalcinin yazması durumunda avukatın görevini taklit edeceğinden ilgili yasa hükmüne göre ceza uygulanacağı hususunda bir mahkeme kararı çıkmıştır.

Okur-yazarlık oranının artması, bilgisayar ve internet kullanımının yaygınlaşması gibi nedenlerle günümüzde arzuhâlcilik mesleği, giderek kaybolan meslekler arasındadır.