Toplum olmanın bazı özellikleri vardır. Türk toplumunun, Türk Milletinin bu özellikleri, değer yargıları zamana yenilmemelidir. Bizi biz yapan önemli değer yargılarımız vardır ve bunlar etkisini kaybetmeye başladığında kişilerin de hayata bakış açısı değişmeye başlar. Ayrıca, toplum kendine yabancılaşmaya başlar. Bunları yazma sebebim ise, günümüzde anne ve babaların evde bakım yerine huzur evlerine yönlenmeleri veya yönlendirilmelidir. Eskiden aileler bir arada yaşardı ve evde bulunan büyüklerin bakımı yine evde yapılırdı.

Kendimize yabancılaşma sonucunda huzurevlerine yol açıldı ve yaşlılar artık  denge olma unsurundan çıkıp “problem” oldular. Artık evlatlar yaşlanan anne ve babalarına yanlarında bakmak istemiyorlar. Yaşlılar onlar için ayak bağı, külfet olarak görülüyor.

Böyle olunca da karşımıza paralı huzurevleri çıkıyor. Bu huzurevlerinin çoğunun fiyatı aylık 10-15 bin lira arasında değişiyor. Bu yazdığım rakamlar Balıkesir ili için geçerli. Özellikle körfez bölgesinde yer alan bu huzurevlerinde kalan birçok Balıkesirli tanıdığım var.

Günümüzde bu ücreti verecek çok kişi veremez. Ayda 7-8bin emekli maaşı alan birinin huzurevinde kalması mümkün değildir. Huzurevleri yaptıkları reklamlarda yaşlılara çok iyi baktıklarını anlatıyorlar. Doğrudur, bedensel olarak çok iyi bakabilirler. Ya! Çocuğunu bekleyen ve çocuğu bir türlü gelmeyen yaşlı anne-babayı nasıl teselli edecekler?

 Yaşlıların huzurevinde maddi ihtiyaçları karşılanabilir. Altı alınır, doktor kontrolü, bakımları yapılır. Peki! Huzur evi gerçekten bu kişilere huzur verir mi? Biraz düşünmek gerekir.

Günümüzde gençlerin yaşlılara değer vermediğini düşünürsek konu daha iyi anlaşılacaktır. Yaşlıları kimsenin istememesi, yaşlılardan uzaklaşılması, yararsız, değersiz görülmesi çok yanlıştır.

Unutma Bir Gün Sende Yaşlanacaksın

Günümüzde yaşlılardan uzaklaşmak, onları uzaklaştırmak daha rahat yaşama anlayışının bir ürünü olarak ortaya çıkmıştır, bu yaşlılar yeterince yaşamış ve topluma yüktür. Bir an önce ölmeleri gerekir. Bu yanlış düşünceler günümüzde oldukça yaygınlaşmıştır. Yaşlılar bir an önce hayatımızdan çıkıp gitmeli ve bizde rahat etmeliyiz zihniyeti yaygınlaştıkça huzurevlerinin sayısı artmaya devam edecektir.

Gençler bir gün kendilerinin de yaşlanacağını unutup, annesini, babasını, dedesini, ninesini değersiz bir yük olarak görmektedir. Anne ve babalarına bakmak durumunda olan evlatlar/gençler insanlığın anlamı konusundaki problemlerini aşarak, çaba göstermeli ve anne ve babalarına yaşlılıklarında bakmayı bir görev olarak kabul etmelidir.