Fatih Sultan Mehmet, bir gün kılık değiştirerek bir seyahate çıkar. Yolu Balıkesir’e düşer. Üzerinde basit bir köylü kıyafeti vardır. Köy köy, kasaba kasaba yürür ve bu arada çok yorulur. Aygören Mahallesi, Çamlık bölgesine doğru çıkarken hiç takati kalmaz ve olduğu yere oturur. Gözüne küçük bir ev ilişir, oraya varır. Bu evde yalnız yaşayan Ayşe nineden, içecek soğuk bir şey ister. Ayşe nine hemen ter içindeki yabancıya ayran ikram eder.
Köylü kıyafetindeki Fatih, Ayşe ninenin sunduğu ayranı doğru dürüst içemez. Çünkü her yudumda ağzına birkaç tane saman çöpü gelir. Fatih, ayranı yudumlaya yudumlaya içtikten sonra nineye sorar.
- Nine, ayranın çok lezzetli ama içindeki şu saman çöpleri niye? Nine tatlı tatlı gülümser.
- A, evlâdım! Ter içindesin. Eğer bu soğuk ayranı saman katmadan verseydim bir yudumda içecek, belki de hasta olacaktın. Kıyamadım sana! der.
Bu söz, Fatih'in çok hoşuna gider ve fakir kadına evinin etrafında ki araziyi bağışlar.