Bazı anneler çocukları yanlış bir şey yaptığında hemen bağırıyorlar. Çocuğa yaptığının yanlış olduğu söylemek için bağırmanın gereği yok ki. Bağırdığın kişi sonuç olarak çocuk ve kendi çocuğun. Bir başkası aynı şekilde o çocuğa bağırsa ortalığı ayağa kaldırırsın. Sen bağırınca önemli değil. Böyle bir mantık olmamalı.
Önemli olan çocuğa iyi bir yaklaşım ve kısıtlamadan hayatını devam ettirmek yardım etmek değil mi? Bağırdığın hatta ara sıra korkuttuğun ve bir iki fitse vurduğun çocuğun sana ileride büyüdüğünde aynı şekilde sana o şekilde davranacağını kesinlikle unutmamalısın, bir anne olarak.
Bir anne/baba olarak çocuğunuz sıcak su dolu bir bardağa yaklaştığı zaman içgüdüsel olarak onu uyarmak istersiniz. Ve bu sebepten ötürü bağırmanız normal bir tepki olarak karşılanır. Çünkü bunu yaparken çocuğunuzun zarar görmesini engellemek istersiniz. Ayrıca önemli bir konuda çocuğun dikkatini çekmek için ses yükseltmek sağlıklı bir davranıştır.
Ancak ebeveynler uyarmak veya dikkat çekmek için değil daha çok azarlamak amacıyla çocuklarına bağırırlar. Çocukların yaptıkları her hata için onlara bağırmak veya azarlamak kısa süreliğine de olsa çocukları susturabilir ve itaatkâr yapabilir. Ancak bu şekilde davranışlarında bir düzelme görülmez. Bunun aksine sürekli olarak bağırmak ve azarlamak, çocukları fiziksel, psikolojik ve sosyal açıdan olumsuz etkilediği gibi gelişimlerine de zarar verir.
Üstelik çocuklar bu şekilde eylemlerinin sonuçlarını anlamak yerine anne babalarından korkmayı öğrenirler. Çocuklar öğrenme konusunda anne babalarını örnek alır ve onlara güvenirler. Ancak bağırmak ve saldırganlık, çocuğun aile içerisinde normal bir durum gibi algılanması olumsuz etkilere neden olur. Çocuklar bu durumu zamanla davranışlarına yansıtırlar.
Bağırmak, istenmeyen bir durumla karşılaşıldığında çocuğa mesaj yani ders verilmesi olarak algılansa da, durum hiçte öyle değildir. Bağırmak o an için disiplini sağlayarak çocukları daha iyi bir konuma getirmez. Hatta sürekli olarak bağırmak, çocukları fiziksel ve sözlü olarak daha saldırgan hale getirmektedir. Sonuçta bağırmak bir öfke ifadesidir ve çocukları korkuttuğu gibi kendilerini güvensiz hissetmelerine de neden olur.
Sakin bir şekilde kalmak, o an için disiplini sağlamasa veya ortamı iyileştirmese de, çocukların kendilerini sevmelerini ve kabul edilmelerini sağlayan güvenli bir ortamın oluşmasını sağlar. Çocuklara bağırmak, sözlü zorunluluklar ve hareketlerle gelen bağırmalar duygusal istismardır ve bu durum uzun vadede endişe, özgüven eksikliği ve artan saldırganlık gibi negatif sonuçlar doğurur. Peki! çocuklara bağırmanın etkileri nelerdir? Şimdi aha detaylı bahsedelim…

Bağırmanın Olumsuz Etkileri
*Çocuklar mesajlarını birbirine iletmek adına bağırmayı seçerler.
*Çevresindeki kişilerle saygılı olmak yerine, bağırmayı tercih ederler. Hatta anne ve babalarına sürekli bağırırlar.
*Anne ve babalar ile çocukların arasındaki ilişki kararsız ve sağlıksız bir şekilde ilerler.
*Çocuklar ebeveynlerinden uzaklaştıklarında, ebeveynlerinden daha fazla etkilenebilirler.
En iyisi siz siz olun çocuğunuza bağırmayın, kızmayın…