“Çiftçi de kaybeder, sanayi de kaybeder”

Etanolun şeker pancarı ve mısırdan üretildiğini hatırlatan Dalgın, “Bu sektör, binlerce çiftçiye doğrudan gelir sağlıyor. Etanol üretiminin düşmesiyle sadece tarım değil, yem sanayii de zarar görecektir. Çünkü etanol üretiminden çıkan yan ürünler hayvancılıkta kritik öneme sahip” ifadelerini kullandı.

“Cari açık daha da büyür”

Yerli biyoetanolün benzinlere katılmasının ithal petrol ürünleri bağımlılığını azalttığını vurgulayan Dalgın, “Harmanlama oranının düşürülmesi cari açığı büyütecek, Türkiye’nin enerji güvenliğini olumsuz etkileyecek” dedi.

“Dünya artırıyor, biz düşürüyoruz”

Dalgın, uluslararası örnekleri hatırlatarak şu değerlendirmeyi yaptı:

ABD’de benzinlerde tipik olarak %10 etanol (E10) kullanılıyor.

Brezilya’da 1970’lerden bu yana %20–25 oranında (E20–E25) karışımlar uygulanıyor.

Etanol karışımları, karbon monoksit emisyonlarını %20–30 oranında azaltıyor.

“Türkiye Paris Anlaşması’nı imzalamışken, dünyada oranlar artarken bizde %5 hedefinden önce %2’ye sonra %1’e gerilemek kabul edilemez” dedi.

Bakanlığa sorular

Dalgın, önergesinde Bakan Bayraktar’a şu soruları yöneltti:

Bu düzenlemenin gerekçesi nedir? Yerli biyoetanol üreticileri ve şeker pancarı/mısır üreticileri üzerindeki ekonomik etkisi, etanol üretiminde ortaya çıkan yem sanayii ürünleri üzerindeki etkisi ve ithal petrol ürünleri talebi üzerindeki etkisi değerlendirilmiş midir? Etki analiz raporunu TBMM ile paylaşacak mısınız?

Etanol oranının %1’e düşürülmesi, enerji karışımında fosil yakıt payını artıracaktır. Türkiye’nin enerjide dışa bağımlılığını azaltma hedefleri ve cari açıkla mücadele açısından bu düzenlemenin nasıl bir etkisi olacaktır? 2023–2026 döneminde etanol yerine ithal petrol ürünleri kullanımının cari açığa tahmini etkisi ne olacaktır?

Etanol karışımlarının karbon monoksit emisyonlarını %20–30 oranında azalttığı çeşitli araştırmalarla ortaya konmuştur. Türkiye’de harmanlama oranı %1’e indirilirken, bu küresel eğilimler ve çevresel faydalar neden dikkate alınmamıştır?

Taslakta 2023–2026 yıllarının tek bir yükümlülük dönemi olarak kabul edilmesi ve bu dönemde %1 oranının uygulanması öngörülmektedir. Bu düzenleme hangi ihtiyaçtan doğmuştur? Önceki geçici maddelerin yürürlükten kaldırılmasının gerekçesi nedir? Şayet bu tebliğ resmîleşirse, tebliğin taslakta belirtildiği şekilde geriye yürütülmesinden hangi rafinerici ve dağıtıcı lisans sahipleri faydalanacaktır?

Oranın düşürülmesi sonucu yerli tarımsal üretim kapasitelerinin atıl kalması riski doğacaktır. Bakanlığınız bu riski önlemek için bir teşvik, destek ya da geçiş dönemi programı hazırlamış mıdır?

 “Bu bir yön tercihidir”

Dalgın, açıklamasını şu sözlerle tamamladı: “Yerli üretim mi, ithalat mı? Çiftçi mi, dışa bağımlılık mı? Temiz enerji mi, daha çok fosil yakıt mı? Bu karar, Türkiye’nin nasıl bir yön seçeceğinin somut göstergesidir. Hep birlikte yerli üretimi, çiftçimizi ve çevremizi koruyalım.”

Haber: Oğuzhan GECER